Zaklon - Услед Змёрзламу Сонцу... (2010)

arschgesicht, я так понимаю - белорусы. А жанр точно классический Black ?

Группа из одного чела, что распространено в Black.

Довольно таки интересно

оч крута, змерзлая кроу сонца ваще тема!

Проект Zaklon появился в октябре 1999. В 2000 было записано кассетное демо "Меч Старажытнага Лесу". К сожалению, на данный момент запись утеряна безвозвратно. Спустя четыре года увидел свет альбом "Халодны Позірк Маўклівага Неба". На единственного участника Zaklon сильно повлияла старая black metal-классика. Цитата (Темнарод)
На раннем этапе это были старые записи Darkthrone, Burzum, Carpathian Forest. Сейчас я слушаю много различной музыки, но какого-то влияния на моё творчество это не оказывает. Моё видение развития Zaklon самодостаточно и абстрагировано от влияния извне. Самым сильным и постоянным источником вдохновения для меня является природа края, где я живу. Природа. Её таинства смерти. Бесконечно печальные песни осенних лесов. Шёпот мёртвой почерневшей листвы. Гордые гимны зимних ветров...
Помимо Zaklon Темнарод является участником двух других проектов, Pogost и Hreswelgr, а также создателем своего собственного лейбла, Forestland Productions, исключительно для выпуска собственных релизов. Изначально существовала группа Nevrida, в которой кроме Темнарода состояло ещё два человека. Но дальше нескольких репетиций дело не пошло. Просуществовав полгода, группа канула в лету, так как Темнарод не получал от остальных участников ту отдачу, на которую рассчитывал. В результате он пришел к простому, но важному выводу: если хочет воплотить свои идеи и мысли, то должен остаться один. С момента создания проекта до момента записи первого альбома прошло пять лет - достаточно немалый срок для того, чтобы все тщательно обдумать и укорениться в своих убеждениях. По словам Темнарода, Zaklon всегда был, есть и будет проектом одного человека.
Цитата (Темнарод)
Zaklon навсегда останется проектом одного творца. А возможность работать к группе у меня имеется, так как я являюсь вокалистом и поэтом в группе Desolate Heaven. Вскоре на одном из российских лейблов будет издан первый альбом, "Ваши Боги Мертвы". Кроме меня там участвует ещё два человека, так что с этим проблем нет.

Блэк металл Беларуссии Zaklon, Vietah, Aphoom Zhah, Kruk, Udumbal, KARACZUN, SMIERCIESLAU, Medea.

до словам творца сего альбом, издатель перепутал названия песен. это должно выглядеть примерно так:
1 - сквозь лясы i туманы
2 - восенi бозмоуе
3 - адлюстраванне
4 - спусташэнне
5 - змерзлая кроу сонца
6 - сцяг
7 - мертваму лесу
8 - роспач ды расчараванне
9 - попелу хмары
10 - чорныя зорка

еще в некоторых треках отсутствует часть текстов.

Адлюстраванне

У стылым змроку
Паміраюць ветры
Крывавага сонца
Халодны прамень
Пакідае на небе
Чырвоныя раны
На вадзе пакідае
Чорную цень

Халодная вада
Гіблай дрыгвы
Аскепкі цяпла
Застаюцца жывым
І раны нябёсаў
Адлюстраваны ў вадзе
І позірк мой мёртвы
З глыбіні ў дрыгве


Змёрзлая Кроў Сонца

Мёртвая прыгажосць
Мёртвая з нараджэння
Мой мёртвы боль
Чорнага спусташэння

Мёртвая маладосць
Сгарэўшага сонца
Жыцця цяплыня
У неба бясконца

А ў змроку лясоў пахавальная цішыня
І водбліск заходу як змёрзлая кроў
Ні дня, ні ночы болей няма
Па лесу блукаюць толькі прывіды ваўкоў

Халодны прамень
Пранізвае змрок
І памірае
Знайшоўшы мяне

Крыштальныя твары
Змёрзлых азёраў
Смяюцца ў нябёсы
Крывёй ісцякаюць

І заход ужо не заход
А крывавая смуга ў небе
І дрэвы болей не дрэвы
А смерці ўвасабленне

Але кроў мёртвага сонца
Шчодра мяне абмывае
Мёртвых вачэй маіх позірк
Адвесці не дазваляе

Крыкам крывавага сонца
Рэхам бясконцага неба
Плачам студзёнага ветру
Смехам мёртвых вачэй

Жыцця на зямлі пахаванне
Мар і надзей зруйнаванне
Гарадоў і царквоў спусташэнне
Чал-авецтва назаўсёды знішчэнне

Мёртваму Лесу

З цемры
Мёртвага лесу
У неба
Плач крумкача
Смерці
Чорная далеч
Холад
Ды спусташэнне

Мёртвыя богі
Малітваў не чуюць
Пустыя нябёсы
Надзей не даруюць
Плач мёртвых дрэў
Ніхто не пачуе
Вечная восень
У змроку пануе

Сэрцам
Балотаў гнілых
Вачыма
Глыбокіх азёр
У неба
Глядзіць мёртвы лес
На сонца
Што ніколі
Не ўзыдзе


Сцяг

Мой чорны сцяг
Вецер рве на кавалкі
Кавалкі ночы
Цемры вечнай кавалкі

Сонечны свет
Не праб’ецца
Скрозь дрэвы чорнага лесу

Галіны чорнага лесу
Пакідаюць шрамы на небе
Нібы чорным мячом рассякаюць
Блакітную далеч нябёсаў

Нянавісць і смерць
Цемра і ноч
Уладары чорнага лесу

Спусташэнне

Галін дакранаецца халодны цьмяны прамень
Імгненне да смерці яго
Пад лёдам маіх мёртвых вачэй
Памірае святло і цяпло

Халодная, лютая цёмная ноч
Я гатовы назваць цябе багіняй сваёй
Я гатовы растварыцца ў табе
Стаць халоднай тваёю крывёй

...але я не ўбачу ніколі
Шлях сярод мёртвага лесу
Галіны якога раздзіраюць маё цела
Нават ветру плач
Нават сонца кроў
Нават попел першага снегу
Усяго толькі тое
Што я адчуваю
Хаваючы ў ночы сябе


Чорная Зорка

Пад цёмным небам
Спяць лясы
У мёртвай цішы
Пад чорнай зоркай
Што з цемры нясе
Странныя сны

Аб тым, што сонца
Дыхае холадам
І плача вада
Што вочы мае
Зрабіліся попелам
Ад зоркі святла

Чорная зорка з цемры нясе
Халодныя сны аб бясконцай зіме
Аб тым, што жыццё назаўсёды знікае
Што сонца ў неба крыві памірае

Роспач Ды Расчараванне

Вецер вый…
Над зямлёй…
Забяры мяне з сабой…

У пустэчу…
Смерці край…
І мой голас пахавай…

Спяць лясы…
У цішыні…
Мне даруюць свае сны…
Бачу я…
У гэтых снах…
Што толькі Смерць – адзіны шлях…


Надзея…
Памірае…
Пад жоўтай коўдрай лясоў…

Вецер…
Праклінае…
Выццём скрухі ды роспачы…

Я крычу ў нябёсы…
А адтуль цішыня…
І пагарда к чал-авецтву…
І к цяплу майго жыцця…

Мне здаецца, нябёсы плачуць…
Але гэта толькі дождж…
Я чакаю вечнай Цемры…
Але гэта толькі ноч..

Роспач…боль…ды спусташэнне…
Расчараванне…



Восені Бязмоўе

Спіць у змроку восеньскі лес
Туманам накрытыя дрэвы маўчаць
Маўчаць, накрываючы лісцем зямлю
Каб ёй аб смутку сваім расказаць

І слухае, слухае маці – зямля
Іх плач і шэпт халодных галін
І слёзы нябёсаў збірае яна
І тварам у нябёсы глядзіць залатым

А лісце плыве ў празрыстай вадзе
Марудна плыве ў апошні свой шлях
І гэта вада, нібы возера сноў
У маіх адлюстравана вачах

І прывідны свет змарнелых нябёсаў
І лісце, што падае долу з галін
І восеньскі лес, што стаў маім лёсам
Мяне напаўняюць смуткам сваім

І я слухаю вецер, але вецер маўчыць…
І я слухаю дрэвы, яны так сама маўчаць…
Яны толькі ціха мяне абдымаюць…
Жоўтым лісцем пяшчотна мой твар накрываюць…

Скрозь Лясы і Туманы…

У халодным тумане
Шэрая далеч
Ціхая песня
Што ляціць адтуль
Ды мяне абдымае
Слязьмі заклікае
Голас пяшчотны
Далёкай забытай зямлі

Цяжкае неба
Кранаецца дрэў
Халоднай імглою
Іх накрывае
Сумная песня
У нябёсы ўзлятае
І там загінае
У шэрым попелу хмар

І гэты голас…
Скрозь лясы і туманы…
Абдымае мяне пяшчотна…
Нараджае слёзы…
У нябёсах…
Што потым дажджом…
Абмываюць мяне…
Мой змрочны сон…

Нібы рукі каханай
Нібы цемры дыханне
Нібы одгукі цяжкай
Зруйнаваўшай мой дом вайны
Скрозь лясы і туманы
Ціхая песня
Кліча мяне ў Нікуды…



Попелу Хмары

Сонца знікае…

Попелу хмары глыбіню апранаюць
Нябёсаў у шэры пахавальны саван
Думкі, надзеі і мары сэнсу не маюць
Іх пахавала пад снегам студзёная ноч

Попел у небе…
Чорны ўзыход…
Шэры саван…
Накрые сусвет…

Па-над гарызонтам цьмянае сонца
Цяплыні і святла яно не нясе
Крывёй абразы плачуць бясконца
Прадракаюць пачатак бясконцай Зіме