Текст песни и перевод Skálmöld - Að Hausti

Текст:

Tveimur jafnfljótum Tiplar yfir sandinn Landið suður lokkar Tíminn hálfnaður Sömuleiðis vandinn Andið svala okkar Enginn þekkir til Gjörða eða göngu Vona sinna valdur Gömlu konunnar Endur fyrir löngu Kona vindur kaldur Skórinn Gatslitinn Skörð eru í kápu Lækir frosnir leka Skemmir göngu með Sögum eða drápu Flækir ísinn fleka Reynslan Æskune Rúði inn að skinni Tapa laufin trjánum Rífur gömul sár Slitrótt bernskuminni Gapa klettar gjánum [Chorus:] Það var haust, við þögðum Allt vort traust, við á þig lögðum Endalaust en lítið sögðum Það var haust, við þöðum Ferðast einsömul Fararskjótinn enginn Gjánum klettar gapa Félagsskapurinn allur Úr sér genginn Trjánum laufin tapa Kaldur vindurinn Klónum sínum sekkur Fleka ísinn flækir Krækiberjablá Lækjarvatnið drekkur Leka frosnir lækir Liðið sumarið Lækkar sól og dofnar Kaldur vindur kona Leggst þar undir stein Örmagna og sofnar Valdur sinna vona Leikur andlitið Ljósrauð morgunglæta Okkar svala andið Líkt og Brynhildar Goðin hennar gæta Lokkar suður-landið [Chorus:] Það var haust, við þögðum Allt vort traust, við á þig lögðum Endalaust en lítið sögðum Það var haust [2x], við þögðum Það var haust, í sárum Allt vort traust, við á þig bárum Endalaust en lítið sögðum Það var haust [2x], við þögðum Það var haust, í klettum Allt vort traust, við á þig settum Endalaust en lítið sögðum Það var haust [2x], við þögðum

Перевод:

Striding quick across the sands The south, it calls us Half our time and half our trouble stands Fresh winds befall us No-one knows where fate will chime What your destiny holds For the crone, once upon a time Woman, wind so cold Shoes worn, cape is frayed Frozen streams are weeping Foul path with rhymes is laid Tangled floes are sweeping Fields of innocence No more than an ember Trees will lose their awning Old wounds opened by What she will remember Mountain’s wounds are yawning Leaves they turned, no word spoken Trust unearned, time unbroken Silence learned, faith it’s token Leaves they turned, no word spoken Lonesome traveller, searches out her way Mountain’s wounds are yawning No-one next to her, nothing more to say Trees will lose their awning Wind-claws rend her flesh, silent is her scream Tangled floes are sweeping Blue hands trembling, drinking from a stream Frozen streams are weeping Summer’s day is gone, sun is sinking low Woman, wind so cold Lays down by a rock, sleeping in the snow What your destiny holds Red dawn strokes the face of a frozen sleeper Fresh winds befall us Just like Brynhildur, the Gods will be her keepers The south, it calls us Leaves they turned, no word spoken Trust unearned, time unbroken Silence learned, faith it’s token Leaves they turned, Leaves they turned, no word spoken Leaves they turned, turned to cinder Our trust burned, you the tinder Silence learned, faith it’s token Leaves they turned, Leaves they turned, no word spoken Leaves they turned, rocks their landing Our trust spurned, you left standing Silence learned, faith it’s token Leaves they turned, Leaves they turned, no word spoken;