Oremus - Siódma Pieczec / The Seventh Seal

Oremus! Módlmy się! Plaga! Zaraza! Kara, boska kara! Początek końca Noc, czarna noc, jeszcze głucha noc Splątane ze sobą kończyny A u świtu wrzaski dzień przywitają Noc, czarna noc, najczarniejsza noc Ropnie, rozdrapywane aż do żył A u świtu stosy zapłoną Plaga! Zaraza! Kara, boska kara! Módlmy się w tę noc Agonalne krzyki początkiem końca Niewielu o tym myślało Zanim nadszedł ten Dzień W pustkę spojrzawszy, w ciemność W pustkę spojrzawszy, ujrzeli W pustkę spojrzawszy, w ciemność W pustkę spojrzawszy, ujrzeli prawdę Nic Mu nie umknie Nikt Mu nie umknie "I ujrzałem, a usłyszałem jednego orła lecącego przez środek nieba, mówiącego donośnym głosem: Biada, biada, biada mieszkańcom ziemi! I ujrzałem gwiazdę, która z nieba spadła na ziemię, i dano jej klucz od studni Czeluści. I otworzyła studnię, a dym się uniósł niczym z wielkiego pieca, i zaćmił słońce i powietrze. A z dymu wyszła szarańcza, i dano jej moc, jaką mają ziemskie skorpiony. I powiedziano jej, by nie czyniła szkody trawie na ziemi ani żadnej zieleni, ani żadnemu drzewu, lecz tylko ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na czołach." Śmiercią znaczony czas Wrzaski w świetle gwiazd Oto przeszłość się zaciera Czas wymazany z historii kart Oto przyszłość umiera Truchło na stosach w blasku gwiazd Za horyzontem blade oblicze znika Ze światłem dnia nie nadchodzi nadzieja Stada ptaków już się budzą, czekają na żer Na nic ta zwłoka, człowiecze Ostatnia partia szachów dobiega końca Na nic ta zwłoka, człowiecze Oto otwiera się siódma pieczęć Tam, na tle burzowego nieba, są tam wszyscy I surowy Mistrz wzywa ich do tańca Chce, by trzymali się za dłonie I tanecznym krokiem podążali w jednej linii Na czele kroczy On, kosę i klepsydrę dzierżąc Nic Mu nie umknie Nikt Mu nie umknie Odchodzą od świtu, odchodzą w uroczystym tańcu Odchodzą od świtu, w kierunku ciemnych ziem