Oremus - Popioly / Ashes

Dym, niczym czarny całun Otula ziemię Żaden promień słońca Tutaj nie dociera Dym niczym czarny całun Otula ziemię Żaden promień nadziei Już nigdy nie zaświeci w was Fetor płonących zwłok Jedynym kadzidłem podczas ostatniej mszy Drapie gnijące od środka płuca Hostią kawałki obumierającej skóry Szloch, żal, błagania - brnące w nicość Pytania bez odpowiedzi Bełkot naiwnych! To jedni z wielu Nie pierwsi z prochu powstali A Mistrz czeka na innych Nie ostatni w proch się obrócą Popioły świata - popioły wiary Popioły życia - prochy istnienia Truchło spopielone, rozwiane przez wiatr Potępione, zapomniane, wymazane przez czas Pamięć brnie bezustannie w tył Szukając przyczyny Której nie było Z prochu w proch - cykl - życie Brak świadectwa istnienia Z prochu w proch - cykl - Śmierć Jedyne świadectwo istnienia - popioły Nikt nie pamięta imion wymazanych przez czas A myśl brnie bezustannie do przodu W poszukiwaniu celu Którego nie ma Popioły świata - zgliszcza twego domu Popioły wiary - obietnice nigdy niespełnione Popioły życia - w upadku chwała Prochy istnienia - triumf Śmierci To jedni z wielu Nie pierwsi z prochu powstali A Mistrz czeka na innych Nie ostatni w proch się obrócą